Όταν χρειαζόμαστε συμβουλές …

Μέσα στον πόνο και την ανησυχία τους συχνά οι άνθρωποι μου ζητούν συμβουλές. Συμβουλές τύπου να χωρίσουν ή όχι, να παραιτηθούν από την δουλειά ή όχι, κτλ, κτλ. Το δίλημμα. Νιώθουν πίεση από την κοινωνία, από κάποιον άλλον αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό τους. Ο πόνος, ο φόβος, η ανησυχία, το άγχος, η ανασφάλεια, η θλίψη και άλλα συναισθήματα που κάνουν την ζωή αφόρητη και την απόφαση ποιο από τα δύο να κάνουν ακόμα πιο δύσκολη.

Μέσα από την δυσφορία επιθυμούν κάποιος να τους απαλλάξει από αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα, να τα πάρει μακριά τους, να τους δώσει μια συμβουλή που θα τους «σώσει» και θα κάνει την «σωστή» επιλογή για εκείνους. Κάποιος ειδήμων, γνώστης, έμπειρος, σοφός, κτλ. κτλ. Ψάχνουν την απάντηση έξω από τον εαυτό.

Είναι τεράστιο το λάθος όμως οποιοσδήποτε «γνώστης» να απαλλάξει τον άλλον από την ευθύνη που είναι δική του και να την πάρει πάνω του. Όσα πράγματα και να ξέρει κάποιος, όσες εμπειρίες και να έχει, όσο καλή πρόθεση και να έχει, είναι αδύνατον να δώσει την «σωστή» συμβουλή σε ένα δίλημμα που πονάει τον άλλον.

Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί όλες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας και πρέπει να μάθουμε να τις αναζητούμε.

Εκείνη την στιγμή αυτός που πονάει βιώνει μια εσωτερική σύγκρουση. Σύγκρουση ακάλυπτων αναγκών, πλευρών του εαυτού, κομματιών της ψυχής. Όσο αυτές οι πλευρές βρίσκονται σε σύγκρουση, τόσο δεν έχει νόημα καμία συμβουλή κανενός, όσο «σωστή» και να φαίνεται. Διότι όποια απόφαση και να παρθεί, η μια από τις πλευρές θα είναι δυσαρεστημένη, η μια από τις δύο ανάγκες παραμένει ακάλυπτη, με αποτέλεσμα την παρουσία της δυσφορίας, ακόμα και του πόνου.

Δεν μπορούμε λοιπόν να «απαλλάξουμε» κάποιον από την ανάληψη της ευθύνης του για τις ανάγκες που έχει, καθώς αυτό θα είναι λάθος και θα αδικείται κάποια από αυτές τις δύο πλευρές που συγκρούονται. Η έννοια της ευθύνης έχει ταυτιστεί λανθασμένα με την έννοια της κακής και βαρετής υποχρέωσης.  Δεν είναι έτσι όμως! Η ευθύνη είναι το δικαίωμα επιλογής! Δικαίωμα επιλογής να αισθάνομαι καλά, όμορφα και ευχάριστα μέσα στον εαυτό μου. Αλλά και αντίθετα, να αισθάνομαι δυσάρεστα, άσχημα και πόνο. Οπότε είναι η επιλογή μας, το δικαίωμά μας και η ευθύνη μας να αλλάξουμε κάποια πράγματα στην ζωή μας, στον τρόπο πως λειτουργούμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε. Μια από αυτές τις αλλαγές είναι η συμφιλίωση με τις ανάγκες μας, με τις πλευρές του εαυτού μας. Η διαπραγμάτευση, η κάλυψη των αναγκών, η αποδοχή, η αγάπη του εαυτού για τον εαυτό! Μόνο όταν συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας, τότε θα μπορέσουμε να πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση, χωρίς πόνο, χωρίς δυσφορία, χωρίς φόβο.

Αλεξάνδρα Κολέσνικ Ψυχολόγος MSc, ειδίκευση στην Κλινική Ύπνωση με Βιοθυμική Προσέγγιση και στην Γνωσιακή Συμπεριφορική Κλινική Υπνοθεραπεία